Moeiteloos meedeinen met de golven van het leven
Liefdevol aanwezig durven zijn bij wat er nu gebeurt in jou
Home
Mijn levensmotto is dat ik elke dag mag omarmen met liefde,
elk moment in mijn leven is een kostbaar moment. Vertrouwen op het onbekende,
het niemandsland waarin ik me begeef, wetende dat hierin de goddelijke liefde ligt besloten.
En ik besef dat de hemel niet ergens anders is, maar hier in mij. Liefde is eeuwig en
kan niet worden verbroken. In die zin bestaat de dood eigenlijk niet.
Iedereen krijgt in het leven vroeg of laat met pijn, verdriet, onrecht, ziekte etc.
te maken. Hierbij kan het gaan om het verlies van een dierbare.
Maar het verlies kan ook andere vormen aannemen, te denken valt
aan een scheiding, verlies van werk, overlijden van een huisdier, verlies
van een kind of je gezondheid. Soms gaat het ook om gemiste kansen of
veranderingen in de wereld die rouw met zich meebrengen. Wat is geweest
komt niet meer terug of je rouwt om iets wat niet is gebeurd.
Alles beweegt, verschuift, verandert, niets blijft hetzelfde. De essentie van het
leven is nu juist verandering. Verlies hoort daarom bij het leven, maar
dat maakt het nog niet makkelijk om hier mee om te gaan. Je hoofd zegt loslaten,
maar je hart zegt iets heel anders. We houden graag vast aan dat wat we
kennen en wat vertrouwd is. Op de plek van niet-weten kan het spannend en
onveilig aanvoelen, er kunnen ongemakkelijke gevoelens en sensaties
omhoog komen. Waar het om gaat, is dat je je hier niet tegen verzet. Het vraagt
heel veel moed om in die kwetsbaarheid aanwezig te zijn.
In mijn aanbod zal ik steeds terugkomen op deze plek van het niet-weten, het loslaten
van het oude, terwijl het nieuwe er nog niet is. je hebt ook nog geen zicht op wat
het nieuwe zou kunnen zijn. je komt in een soort niemandsland terecht.
Het kan voelen alsof je verdrinkt in een zee van emoties, de ene hoge golf komt
na de andere. Behalve verdriet kun je ook boosheid, angst, teleurstelling, schuldgevoel
en andere emoties ervaren. Het lijkt alsof je een stuk van jezelf kwijt bent.
Je voelt je niet meer dezelfde persoon die je was voor jouw verlies.
Maar wie ben jij nu dan wel?
Deze tussenruimte, waar ogenschijnlijk niets is, vormt tegelijk jouw basis van
wie jij in essentie bent. Je kunt het vergelijken met de zee.
De golven van verlies of verdriet zullen altijd blijven komen, maar
de diepste realiteit is dat we niet die golven zijn. Ik nodig je uit om mee te
deinen met deze golven van verlies en vertrouwd te raken met de ruimte tussen
de golven. De stilte opzoeken en de leegte durven voelen. Keer op keer
kom ik erachter dat juist in de stilte, in het niet-weten, de
grootste schat verborgen ligt.
Wil jij weer in beweging komen na verlies?
Durf jij op zoek te gaan naar wie jij werkelijk bent en wat jou bijzonder en uniek maakt?
Of zoek je een veilige plek waar je jouw verhaal met anderen kunt delen, je eigen lied kan zingen?
Graag help ik je hierbij.
Daarna zul je je emotioneel stabieler, krachtiger en levenslustiger in het leven komen te staan.
Jij zult zelf de stappen moeten zetten, maar je hoeft het niet alleen te doen.
ZIE HIERONDER MIJN AANBOD
DE NATUUR ALS SPIEGEL
Bij natuurcoaching gebruik ik de natuur als metafoor, als spiegel.
Ons leven is, net als de natuur, altijd in beweging. Natuurcoaching helpt om die
beweging weer in gang te brengen. Je gaat ervaren hoe de natuur met loslaten
omgaat en jou er aan herinnert dat jij ook natuur bent.
Het valt me op hoe in de natuur alles als vanzelf lijkt te gaan, hoe
gemakkelijk de natuur loslaat wat het niet meer nodig heeft. Zonder
een enkele gedachte, maar gewoon omdat het nodig is. En in de
eerstvolgende lente zien we als vanzelf de prachtige knoppen weer
verschijnen en komen nieuwe bladeren weer tot volle bloei
(Uit ‘Spelen met de golven’).
“CHI NENG QIGONG HIELP MIJ HET VERLIES VAN MIJN MAN TE VERWERKEN”
Rond 2014 ben ik voor het eerst in aanraking gekomen met Chi Neng Qigong.
Maar eerst na het overlijden van mijn man in augustus 2017 ben ik het intensiever gaan
beoefenen. Zijn overlijden voelde als een hele hoge golf en heeft mijn leven voorgoed
veranderd. Ik moest in de ruimte zien te komen voorbij mijn gedachten.
De stilte opzoeken en de leegte durven voelen.
Meebewegen met dat wat er is, in het hier en nu.
Mezelf hieraan overgeven en wat niet goed voelt loslaten.
Achter de golven is er een zee van ruimte!
We kunnen er een beetje mee spelen, want de diepste realiteit is dat we niet
die golven zijn. Het is de verbinding onder die golven. We zijn de diepe
stilte die altijd blijft, wat er ook in en om ons heen in de wereld gebeurt. Dit is ons thuis
waarop we altijd kunnen terugvallen en waarin groei plaatsvindt.
"Je bent geen druppel in de oceaan,
je bent de gehele oceaan in een druppel."
Rumi
De bewegingen van Chi Neng Qigong helpen mij hierbij. Het opent de ruimtes
waar alles weer mag stromen. Voor mij is het nu een manier van leven geworden.
Het gaat veel verder dan alleen het doen van de fysieke bewegingen.
Door de bewegingen keer op keer te herhalen, kan de qi gaan stromen.
En dat voel ik ook. Er komt meer ruimte in mijn lichaam en in mijn hoofd.
Waar ik eerst altijd heel erg in mijn hoofd zat, voel ik nu veel meer innerlijke rust
en balans in mijn leven. Het wordt makkelijker om mee te stromen
met de flow van het leven. Dit wil ik graag verder ontwikkelen en uitdragen!
Klank en trilling brengen je in contact met de stilte in jezelf
Verlies kan gaan over mensen waar je afscheid van hebt moeten nemen.
Maar het kan ook gaan over dingen die zijn geweest of om dingen die anders zijn gelopen
dan je je had voorgesteld. Een samenspel van klanken, trillingen en stilte
kan hierin verlichting brengen. Of het nu gaat om de diepe resonantie van een gong
of een klankschaal, het kalmerende geluid van een handpan of de helende kracht van de stem.
De stilte vormt hierin de bedding.
Klankschalen nodigen je uit om de klank helemaal in te gaan,
waardoor je tot een diepe kalmte in jezelf kom. Je stem laten horen, is een
andere manier van luisteren naar wat je lichaam jou wil vertellen, het draagt er toe
bij dat jouw denken langzamer gaat en je de stilte durft binnen te treden die op de tonen
volgt. De stilte van het onzegbare, die voorbij gaat aan woorden. De klanken van de
muziek, maar ook de ruimte daartussen. En soms, als je echt luistert, merk je ineens.
Dit gaat niet over de klanken van de muziek, maar over jou. Durf je te luisteren naar
wat er nog niet klinkt en toch al in jou beweegt en ruimte zoekt.
Het moeilijkste voor mij om te accepteren was dat ik begin waar ik nu ben,
dus niet waar ik vind dat ik zou moeten zijn. Ik voelde alleen maar chaos.
Want nog steeds speelden stemmetjes in mijn hoofd dat ik eigenlijk
anders moest klinken. Maar de enige interessante toon is
de toon die nu in me leeft, niet wetende waar die toon mij naar toe zal
leiden. Het is eigenlijk mij overgeven aan het leven zoals het zich aandient.
In de muziek gaan noten en akkoorden op een vergelijkbare wijze op reis.
Ze creëren een spanning bij de luisteraar, maar uiteindelijk lost die spanning
weer op doordat ze weer terugkeren naar hun basistoon.
Beetje bij beetje durfde ik mijn angst meer toe te laten en het onbekende
tegemoet te treden. Daaronder zat heel veel verdriet. Ik ging huilen
en zingen tegelijk, tot klaagzangen toe. Na enige tijd hield dit op en kwam er
lichtheid en humor. Ik voelde me heel bevrijd en ervaar nu steeds
meer dat er iets in mijn zingt, ik word gezongen.
(Uit ‘Spelen met de golven’).
